تأثیر قارچ های glomus mosseae، g. intraradices و gigaspora gigantea بر رشد و جذب عناصر غذایی در نهال های ارغوان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر قارچ های میکوریز بر رشد (ارتفاع، قطر یقه، حجم ریشه، طول ریشه)، بیومس (وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی) و جذب عناصر (نیتروژن، فسفر، پتاسیم در ریشه و اندام هوایی) در گونه ارغوان (cercis griffithii) بود. برای این منظور در شرایط گلخانه ای تأثیر سه نوع قارچ glomus mosseae، g. intraradices و gigaspora gigantea به همراه شاهد، به مدت 8 ماه ارزیابی شد. نتایج تحقیق نشان داد که درصد آغشتگی ریشه نهال ها با قارچ های g. mosseae و g. intraradices بیشتر از قارچ gi. gigantea است. علاوه بر این، ارتفاع، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه نهال های تلقیح شده با قارچ g. mosseae از سایر نهال ها و تیمار شاهد بیشتر بود. در حالی که قطر یقه، طول ریشه و حجم ریشه نهال های تلقیح شده با قارچ g. mosseae اختلاف معنی داری با نهال های تلقیح شده با g. intraradices نداشت، هرچند از تیمار شاهد بیشتر بود. از سوی دیگر، قارچ های مختلف آثار متفاوتی بر جذب عناصر در نهال های ارغوان داشتند. به طوری که جذب عنصر پتاسیم در ریشه نهال های تلقیح شده با قارچ gi. gigantea از سایر تیمارها بیشتر بود، در حالی که پتاسیم جذب شده در اندام هوایی تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری وجود نداشت. علاوه بر این، قارچ های میکوریزی سبب افزایش جذب فسفر و نیتروژن در اندام هوایی نهال ها شد، در حالی که در ریشه نهال ها اختلاف معنی داری بین تیمارها از نظر میزان فسفر مشاهده نشد. در حالت کلی، بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که از نظر بهبود شرایط رشدی بین قارچ های بررسی شده برای تلقیح به نهال های ارغوان، مناسب ترین قارچ ها به ترتیب g. mosseae، g. intraradices و gi. gigantea هستند.